o nas...

Kim jest dziecko?
Dziecko absolutnie nie jest "niedorozwiniętym dorosłym", którego trzeba nauczyć i dostosować do funkcjonującego systemu. Nie jest kimś niższym czy mniej wartościowym. Wręcz przeciwnie! W myśl pedagogiki egzystencjalno-personalnej Ks. Janusza Tarnowskiego postrzegamy dziecko jako pełnowartościową osobę, z którą będziemy starać się zbudować relację przyjaźni nie oczekując w zamian sztucznego przywiązania.

​

Jak pracujemy z dziećmi?

Punktem wyjścia do budowania trwałej relacji z dzieckiem będzie wejście w jego świat,  prawdziwe wsłuchanie się w jego potrzeby w postawie pełnego szacunku i poszanowania jego emocji: radości, smutków, entuzjazmu, jego życia jako całości. 
Najważniejsze jest dla nas aby każde dziecko odczuło autentyczne zainteresowanie ze strony wychowawcy, aby doświadczało autentycznego szacunku i zrozumienia.

​

A proces wychowania? 
"Sprawić, aby dziecko odkryło w sobie pasję"
- w atmosferze prawdziwego zrozumienia i dialogu, opierając się na zbudowanej wcześniej relacji "wychowawca-wychowanek" to będzie naszym głównym zadaniem. 

Mamy świadomość, że droga do tego celu jest długa i czasochłonna. Dzieci nie są podmiotami, którymi posługujemy się w osiągnięciu osobistego celu pedagogicznego. Dlatego nie zobaczycie Państwo w oknach przedszkola pięknych prac malarskich przygotowanych przez nauczycieli! Nauka to proces, to droga, która prowadzi do osobistego poznania poprzez doświadczenie, błędy, sukcesy a wychowawca to towarzysz na tej drodze. Bycie kompanem dziecka na drodze poznania to delikatna pomoc w odkrywaniu świata. Nienarzucanie lecz pobudzanie pasji i ciekawości.